Bugün bendeki resimlerini ve mektuplarini yakiyorum.Küllerini sana gönderecegim.

Iste! Hepsi önümde duruyor.Su resim cekilirken karsinda ben vardim,hatirladin mi?

Uzerini "seni daima sevecegim"diyerek imzalamissin.

Bu seni en cok anlatan resimdi biliyorum,bana en yakin oldugun resimdi...

Karsinda ben vardim,gözlerin gözlerimdeydi...Icin benimle doluydu,bakislarin gibi.

Once bu resmini yakacagim,bu en cok sen olan resmini.Sonra da digerlerini yakacagim.

Hepsi birer birer kivrilip kül olacak sonunda.

Ya mektuplarin? Her birini cok cok öptügüm mektuplarin. Onlar da yanacak.

Senden madde olan hicbir sey kalmasin istiyorum ben de.

Icimde biraktigin eziklik yeter artik.Artik seninle degil,verdigin acilarla avunacagim.

Seni bütün arzularin üzerinde,bütün özlemlerin ötesinde sevecegim artik.

Sensiz bir dünya yaratacagim senden.Dünya duracak ama sen durmayacaksin.

Zaman bitecek ama sen bitmeyeceksin.

Bir gün bütün cicekleri solacak bahcelerin,yildizlar isik vermeyecek, günes dogmayacak hic.

Ama sen solmayacaksin,sen eksilmeyeceksin.

Seni maddenin disina cikariyorum,ölümsüzlügün kapilarini aciyorum sana.

Anlamiyor musun?

Daha düne kadar her yerini ayri ayri seviyordum.

Ellerini tuttugum zamanlar ürperirdim,basim dönerdi gözlerine bakinca.

Dudaklarin her öpüste yeniden dünyaya getirirdi beni.

Al iste,hepsini sana birakiyorum.Güzelligin de senin olsun,disiligin de....

Göreceksin bir gün her yerin su mektuplar, su resimler gibi kül olup dagilacak.

Bir tel bile kalmayacak saclarindan.Niceleri gibi sen de göcüp gideceksin bir gün.

Once gencligin terkedecek seni. Ellerin burusacak,belin bükülecek,ak pak olacak saclarin.

Bos bir cuvala döneceksin.

Sonra,aynaya bakinca bugün cok güvendigin güzelliklerinin de seni birer birer biraktigini göreceksin.

Gözlerinde o vahsi parilti kalmayacak,bütün atesi sönecek dudaklarinin.

Ama ben o halinde bile seni terketmeyecegim.

Cünkü benim icimde hep bu günkü gibi kalacaksin.Taptaze simsicak ve korkunc güzel!

Yalniz benim gözlerimde bir manasi olacak bakislarinin.

Ben yok oldugum zaman da satirlarimda yasayacaksin.

Hic ihtiyarlamadan,hic degismeden,hic tükenmeden...

Adim adinla anilacak,adin adimla....

Mektuplarinla resimlerini yakacak gücü kendimde bulamasam, o zaman da kendimi yakardim.

Su herkeste seni gören gözlerimi,su her yerde sana kosan ayaklarimi

ve su her zaman sana yazan ellerimi yakardim.

Tenimde yükselen alevler ta Allah'a kadar uzanir,ona caresizligimi anlatirdi.

Seni gücsüz,zayif bir insan tarafindan sevilmenin hayal kirikligina ugratmamak icin,

simdi benim yerime sen den kalanlari yakacagim.

Ben yasadikca varligim bütün caresizliklere meydan okuyacak.

Unutma; seni sevdigim icin ölebilirdim,seni sevdigim icin yasayacagim.

Biraz sonra mektuplarinla resimlerini tutusturacak bir kibrit cöpü gibi cekiliyorum hayatindan.

Herseyiyle onu sana birakiyorum.Hayatin senin olsun,istersen hayatim da.

Ama sen kendinin bile olamayacaksin artik...Ben yasadikca,adim söylendikce...

Seni bensizlige ve kendimi sana mahkum ediyorum...